Samen

Dat een uitvaartverzorger “samen” met de nabestaanden een uitvaart organiseert klinkt nogal evident. Doodgewoon geeft hier evenwel een bijzondere invulling aan: samen is ook écht samen. Op tempo van de nabestaanden, luisterend naar wat ze echt wensen en betrokken bij hun gevoelens en noden.

Dat begint al bij de thuisopbaring: die kan je enkel samen met de naaste omgeving vorm geven. En als de overblijvende partner bijvoorbeeld wil helpen om de overledene te wassen en op te baren, dan gaan wij daar graag op in.

Ook naar de voorbereiding van de uitvaart toe en de uitvaartplechtigheid zelf proberen we zo empathisch en open mogelijk te werk te gaan.

We vullen zo weinig mogelijk zelf in, bijvoorbeeld voor rouwbrief, herdenkingsprentje, rituelen, wake, …

Waar nodig, nuttig of gewenst ondersteunen, adviseren en faciliteren we dus vooral. Zowel praktisch, administratief als inhoudelijk. En soms is dat veel, soms is dat weinig.

Van het moment van de kisting proberen we samen een bijzonder en intiem moment te maken.

En dat iemand vooraf bij ons komt om zijn eigen levenseinde (verder) te plannen vinden wij hoegenaamd niet vreemd, wél bijzonder.

Zo geven we het “afscheid nemen” en het “uitvaart vieren” terug aan wie het toebehoort: aan de overledene en zijn partner, kinderen, familie en vrienden.

Foto: opbaring van dichter Simon Vinkenoog, door een Amsterdamse collega.